Altı yaşındaki kızım sunağın başında bana yalvarıyordu
Ruhuma kazıyacağım bir sözdü bu, Claire’le paylaşacağım yeminler kadar kutsal bir yemin. Ama Lily’nin korkusu elle tutulur cinstendi, sözlerime rağmen varlığını sürdüren bir gölge. Çok şey kaybetmişti, annesi çok erken yaşta elinden alınmış, geride geçen günlerle sızlayan bir boşluk bırakmıştı. Şimdi ise babasını yeni biriyle paylaşma düşüncesi, belirsizlik ve korku fırtınasıydı.
Saçlarını okşadım, onu yatıştırmaya çalıştım ama içimi kaplayan çaresizlikten kurtulamadım. Lily’nin acısı sürekli bir yoldaş olmuştu ve Claire’i hayatımıza dahil etmek iyileşmeye doğru bir adım, yeni bir neşe kaynağı olacaktı. Ama belki de çok geç de olsa, kızım için yeni bir kaygı kaynağı olduğunu, korkularının bilinmezliğin gizemine büründüğünü fark ettim.
Elini nazikçe tutup törenin gerçekleşeceği yerden birkaç adım uzaklaştırdım. Claire sabırla bekledi, gözlerinde anlayış vardı, ama ben de kendikine benzeyen bir hüzün parıltısı gördüm. Bugün sadece benim hayatım değişmedi; Lily’nin de hayatı değişiyordu ve onun güvende, sevildiğini ve dinlendiğini hissetmesine ihtiyacım vardı.
“Claire ile birlikte konuşalım,” diye önerdim Lily’nin yanına çömelerek. “Ne söyleyeceğini duymak istiyor. Söz veriyorum, bunu bir ekip olarak çözeceğiz.”
Lily tereddüt etti, gözleri benimle Claire arasında gidip geliyordu; Claire’in ifadesi sıcak ve davetkârdı. Yavaşça başını salladı, çekingen bir kabullenişti ve birlikte sunağa doğru yürüdük. Elini sıkıca tuttum, sarsılmaz varlığımı belli ediyordum.
Claire, biz yaklaşırken diz çöküp Lily’nin göz hizasına geldi. “Merhaba Lily,” dedi yumuşak bir sesle, sesi nazik bir merhem gibiydi. “Bugünün, birçok duygunun olduğu büyük bir gün olduğunu biliyorum. Ve hissettiğin her şeyi hissetmen normal.”
Lily koluma yapıştı ama Claire’e baktı, onu inceledi, yalnızca kendisinin tanımlayabileceği bir şey aradı. Claire gülümsedi, sıcaklığı samimi ve kararlıydı. “Annenin yerini almaya gelmedim tatlım. Arkadaşın olmak, seni sevmek ve babanın sözlerini tutmasına yardımcı olmak için buradayım. Bana her zaman, her şeyi anlatabilirsin.”
Bir duraklama oldu, her şeyin dengede durduğu kırılgan bir an. Sonra Lily yine başını salladı, bu sefer biraz daha özgüvenle, kabullenmeye doğru küçük ama önemli bir adım.
Birlikte, sevgiyle, vaatlerle ve el ele bir gelecek inşa edebileceğimiz umuduyla şekillenen bir aileye, sunağa doğru yöneldik.